עס מאכט מיר ייפערטזיכטיק, איך ווינטשן איך געווען אין דעם ניגערס שיך מיט די גרויס פּיצל. קוק אין די גריד מיט וואָס דאָס פייגעלע דיוואַוערז די ריזיק פאַלוס פון די ניגראָו. לכתחילה זויגט זי, פרובירט צו נעמען אין מויל אזויפיל פון דעם בארג מוסקלען ווי מעגליך, און דאן פארניכט זיך זשעדנע מיט איר וואגינע — עס וועט נישט פאסירן, אבער זי, פונדעסטוועגן, פאַרטראָגן דעם ווייטיק, האַלט זיך אַריין ווי טיף װי זי קאן.
װאָס פֿאַר אַ שלעכטע טאָכטער, װי װאָגט זי זיך אַזױ פֿאָרן פֿאַרן טאַטן! קיין ווונדער אַז ער באַשלאָסן צו באַשטראָפן איר און ציען איר אויף זיין פּאָזל. ס'איז כדאי צו געבן דעם מיידל קרעדיט - סײַ איר געשטאלט און סײַ איר פּנים זענען שיין, אָבער איר אויפֿפֿירונג און כאַראַקטער, עס איז אַ פּראָבלעם מיט דעם. דער טאַטע זאָל זי אָפטער באַשטראָפן.
וואָס איז מיט די גומע באַנד?! ווייל אזויפיל געפיל איז פארלוירן, איך פארשטיי זיי נישט, דער ניגגער איז אויך גוט, ער האט זי אויסגעפימט, ער וואלט זי געפאקט צו מאכן אירע פיס זיך צוקריצן פון פארגעניגן, כאטש ער האט דאס גוט געטון, גוט).